Θα μας πάρετε το αίμα, αλλά όχι την αξιοπρέπεια

07/02/2014 - 09:30

Τις λένε Δέσποινα, Ευαγγελία, Αναστασία, Γεωργία, Δήμητρα. Βρέθηκαν στον δρόμο με τη διαθεσιμότητα μαζί με άλλες 400 συναδέλφισσες καθαρίστριες. Πέντε μήνες συγκεντρώνονται κάθε πρωί έξω από το στρατηγείο του Στουρνάρα για να συναντηθούν μαζί του και η μόνη «συνάντηση» που υπάρχει είναι αυτή με τα ΜΑΤ

 Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

 Τετρακόσιες δέκα. Προφανώς αυτό είναι το μόνο που γνωρίζει ο Γιάννης Στουρνάρας για την ύπαρξή τους: υπερκαλύπτουν τον αριθμό των θυσιασμένων που ζήτησε η τρόικα. Ο υπουργός έκανε το καθήκον του κι έτσι δεν απαιτείται –ούτε απαιτήθηκε άλλωστε ποτέ– να μάθει κάτι παραπάνω για τις ζωές τους. Αλλωστε εκείνες έμπαιναν στο γραφείο του μόνο όταν ο υπουργός είχε φύγει. Και για να συναντηθούν μαζί του έρχονται αντιμέτωπες ακόμα και με τα ΜΑΤ. Οπως έγινε χθες έξω από το υπουργείο Οικονομικών γιατί οι καθαρίστριες απαιτούσαν έστω κι ένα ραντεβού με τον κλειδοκράτορα του υπουργείου.

 Κάθε γυναίκα και μια ιστορία

 Αν ποτέ έμπαινε στον κόπο ο υπουργός να ασχοληθεί παραπάνω μαζί τους όλους αυτούς τους πέντε μήνες που συγκεντρώνονται κάθε πρωί έξω από το στρατηγείο του, θα μάθαινε πως έχουν ονόματα. Τις λένε Δέσποινα, Ευαγγελία, Αναστασία, Γεωργία, Δήμητρα.

 Οι περισσότερες είναι χωρισμένες, χήρες και μανάδες με μεγάλα παιδιά κι άλλο τόσο μεγάλες υποχρεώσεις. Επιζούν εδώ και χρόνια με μισθούς που μετά βίας φτάνουν τα 700 ευρώ. Καθεμιά από τις γυναίκες που έθεσε σε διαθεσιμότητα ο υπουργός για να σώσει την πατρίδα από το χρέος (και τα ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού από την ανεργία) κουβαλάει πίσω της μια ιστορία. Εναν άντρα που αρρώστησε, έναν γιο που έμεινε άνεργος, ένα εγγόνι που περιμένει.

 Ομως τα δάνεια, τα χρέη, τα ενοίκια δεν περιμένουν: συσσωρεύονται ήδη (από τότε που άρχισαν να παίρνουν το 75% του μισθού τους) και από τον Μάιο (οπότε πιθανότατα θα απολυθούν) δεν θα καλύπτονται καν. Αυτό σημαίνει πως οι γυναίκες που τώρα ψευτοζούν ακόμα και με 200 ευρώ, τότε…

 «…τότε θα βγούμε στα παγκάκια με μια κουβέρτα», λέει η Αναστασία, μάνα δυο παιδιών και γιαγιά ήδη στα 48 της. «Εχασα τον κόσμο μόλις μας το ανακοίνωσαν. Για μένα αυτή η δουλειά ήταν όλος μου ο κόσμος».

Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ