Φαρμακονήσι - o κόσμος της αλληλεγγύης στη Λέρο αντιστέκεται στη βαρβαρότητα του κράτους

27/01/2014 - 12:00

Η τραγωδία του ναυαγίου στο Φαρμακονήσι με θύματα τρεις γυναίκες από τη Συρία και εννέα βρέφη και μικρά παιδιά προκάλεσε διεθνή κατακραυγή.

Το λιμάνι της Λέρου ήταν το πρώτο που υποδέχτηκε τους επιζήσαντες ναυαγούς μετανάστες και αλληλέγγυες ομάδες πολιτών έτρεξαν από την πρώτη στιγμή να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν όσο περισσότερο μπορούσαν.

Η Ματίνα είναι μία από αυτούς, ζει πλέον μόνιμα στη Λέρο, νομικός με  πολύχρονη δράση στο δίκτυο υποστήριξης προσφύγων και μεταναστών του νησιού αλλά και στο δίκτυο αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια στη Λέρο.

Ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που ενημερώθηκαν για την άφιξη των16 μεταναστών στο νησί που χρειάζονταν επειγόντως βοήθεια. Αμέσως ομάδα ανθρώπων βρέθηκε στο λιμάνι της Λέρου για να υποδεχθεί τους μετανάστες και να τους προσφέρει ρούχα και είδη  πρώτης ανάγκης.

 Η κοινωνία των πολιτών της Λέρου ήταν ο άμεσος  αποδέκτης των συγκλονιστικών μαρτυριών των μεταναστών που καταγγέλλουν τη βαρβαρότητα των λιμενικών αρχών.

 Όπως  τονίζει  η Ματίνα είναι παράλογο και απάνθρωπο το γεγονός ότι οι δεκαέξι επιζήσαντες της φρικτής αυτής τραγωδίας κατέληξαν  στο κρατητήριο της Λέρου  ενώ ακόμη βίωναν το σοκ της απώλειας των οικείων τους.

“Τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει κρατική πρόνοια για όλους εκείνους τους απελπισμένους πρόσφυγες και μετανάστες που φτάνουν στο νησί μας. Παλιότερα λειτουργούσε ξενοδοχείο στο νησί όπου μπορούσαν να βρουν προσωρινό καταφύγιο, σήμερα υπάρχει μόνο το κρατητήριο που ενώ είναι χωρητικότητας μόλις πέντε ατόμων, έχει φτάσει να “φιλοξενεί” πενήντα ή ακόμη και εξήντα ανθρώπους.  Φανταστείτε ότι ακόμη και για τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια προς το λιμάνι του Πειραιά των δεκαέξι μεταναστών αναγκαστήκαμε να ζητήσουμε τη βοήθεια της συλλογικότητας   “Αλληλεγγύη για όλους” αλλιώς δεν υπήρχε τρόπος να ταξιδέψουν.”

 Από το 2001 υπολογίζεται ότι από το νησί της Λέρου έχουν περάσει 10.000 πρόσφυγες και μετανάστες. 'Οπως αναφέρει η Ματίνα “αυτή τη φορά η τραγωδία δεν έχει προηγούμενο αλλά και παλιότερα έχουμε θρηνήσει θύματα. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει από την πλευρά των αρχών καμία μεταναστευτική πολιτική αλλά μία εγκληματική  πολιτική. Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να εξοικειωθούμε με τη βαρβαρότητα αυτής της τραγωδίας και τις συγκεκριμένες δολοφονικές πρακτικές.”